“Arles’teki Yatak Odası” Eseri Van Gogh The Bedroom Eseri 1888-1889

Arles’teki Yatak Odası Eserini 3 Farklı Çizimle Resmetti

Vincent van Gogh, Arles’teki Yatak Odası resmine çok değer verdiği için farklı zamanlarda üç farklı versiyonunu yaptı. İlk yaptığı eser şu anda Amsterdam’daki Van Gogh Müzesi koleksiyonunda sergilenmekte; bir yıl sonra yaptığı ikinci eser ise aynı ölçekte ve nerdeyse birebir boyamasıyla, Chicago Sanat Enstitüsü’ne ait; son yaptığı eser ise annesi ve kız kardeşi için bir hediye olarak yaptığı, Paris’teki Orsay Müzesi koleksiyonundaki eseridir. Tabi bu tuval diğer ikisine göre daha küçüktür.

Van Gogh’un Renkleriyle Dokunan Arles’teki Yatak Odası

Bu resimde, her şeyin renklerle ifade edilmesi ve nesnelerin büyük boyutlu olması, daha yalın bir görünüme sahip olması, izleyiciye dinlenme veya uykuyu çağrıştırması amaçlanmıştır. Kısacası, bu resim zihinsel olarak dinlendirmeli ve hayal gücünü rahatlatmalıdır.

Van Gogh’un kardeşi Theo’ya yazdığı mektuptan alıntılanan bu bölüm, resmin ilk versiyonu veya ilk eskizi ile ilgilidir. Mektupta dikkat çeken ifade, “her şeyi renkler yapmalı” şeklindedir ve bu ifade, bakılan resim için oldukça uygun görünmektedir.

Bu ifade, 19. yüzyılın sonlarında gelişen radikal bir düşünceyi hatırlatıyor: renklerin, çizgilerin ve formların kurallara uygun olarak kullanılması. Ressamlar, bu öğelerin kendi başlarına anlamlı olabilmesi için yeni yollar aramaya başlamışlardı. Bu, soyutlamaya doğru atılan adımların başlangıcını temsil eder, ancak bu resim bu tarza tam olarak uymamaktadır.

Müzikte saf bir sesin duygusal etki bırakması gibi, saf temel renklerin ve şekillerin de benzer bir etkisi vardır. Resmi oluşturan çizgiler, renkler ve bunların birbiriyle uyumu, şekillerin ilişkisi, hepsi bir fikri veya duyguyu ifade edebilir. Burada, sanatın gerçek dünyayı kopyalamaktan uzaklaşması önemlidir.

Ressamın Gözünden: Van Gogh’un Kişisel Bir Sığınak Resmetmesi

Sanatçının bu eserde huzur, uyum ve dinlenmeyi simgelemek istediği açık. Van Gogh’un sadece fırça darbeleri ve hayat hikayesiyle anıldığını düşünenler için, sanatçının kendi sözlerine kulak verildiğinde, renklerin yapısal ve duygusal özelliklerine büyük önem verdiği anlaşılır. Ayrıca, fırça darbelerinin karakteristik özelliklerini, örneğin yastığın kabarık görünümünü, resimde görmek mümkündür.

Fırça darbelerinin hızlı olduğu zeminde bazı nesnelerin biraz eğri göründüğüne dair gözlemler, sanatçının burada, “Arles Lamartine“deki sarı evde bir dünya kurmaya çalıştığını hissettiriyor. Paris’ten buraya taşınan sanatçılar, bu yerin bir sanat merkezi haline gelmesini arzuluyorlar. Gördüğümüz mekanın sadeliği, Paris’in maddiyatçılığından ve sofistikasyonundan uzak bir hissiyat veriyor. Bu mekan, van Gogh için kişisel bir sığınak, özenle ve sevgiyle yaratılmış yeni bir dünya.

Paris’in sofistik çevresini ve beklentilerini düşündüğümüzde, ressamın bu odada oluşturduğu ahşap konsolu düşünün. Mektubunda, bu konsolu gece için bir tuvalet masası olarak adlandırmış, ancak renginde tonlamaların olmaması ve dış çizgilerin mavi olması, perspektifin de mantıksız görünmesi, bu resmi düzenli sanatsal eğitim almamış birinin eseri gibi algılamamıza neden olabilir.

Ancak, aslında sanatçının profesyonel düzeyi, 19. yüzyıl sanatsal üsluplarının bir kataloğu gibidir. Sanatçı, önceki sanatçıların işleriyle başlar, ardından izlenimciler ve post-izlenimciler gibi diğer sanatçıların işleriyle devam eder. Van Gogh, boyayı uygulamak için çok kişisel ve doğrudan bir yöntem geliştirir, bu da onu özgün kılar.

“Özgünlük” terimi, 19. yüzyılın sonları ve 20. yüzyılın başlarındaki pek çok sanatçı için geçerli bir kavramdır. Bu bağlamda, van Gogh ve Gauguin’in kuzeyden gelerek orada otantik ve özgün bir deneyim yaşama arzusu, Rijelberg’in eserlerini çevreleyen bazı fikirlerden ilham almış gibi görünüyor. Şehrin sofistikasyonu ile kırsalın gerçekliği ve doğrudanlığı arasında çarpıcı bir tezat vardır ve van Gogh, bu tezatı çok başarılı bir şekilde resmetmiştir.

Bu resim aynı zamanda, kuzeyden gelerek sanatçının beklediği arkadaşları için bir davetiye niteliğindedir. Sanatçılar, doğanın içinde birlikte çalışabilecekleri bir ortam hayal ederler. Bu resimde, van Gogh bize sofistike bir masumiyet sunuyor ve Paris’in sofistik çevresiyle kırsalın sade ve samimi atmosferi arasında bir denge kuruyor.

“Arles’teki Yatak Odası (The Bedroom)” Resminin Hikayesi

Van Gogh ilk Yatak Odası çizimini 1888 yılının ekim ayında yaptı. Fransa’nın Arles şehrindeki “Sarı Eve” taşındıktan tam bir ay sonra bu eseri ortaya çıkardı. Bu ev Van Gogh’un sahip olduğu ilk evdi. O yüzden duvarları doldurmak için bir takım tuvaller yapıyor, evi yaptığı resimlerle süslüyordu. Evin dekorasyonunu kendi yaptığı çalışmalarla tamamlıyordu. Bu çabasının ardından yorgun düşüp iki buçuk gün yatakta kaldı.

Bu durum yatak odasının resmini yapması için ona ilham oldu ve kardeşi Theo’ya yazdığı mektupta “Bu yalın iç mekanı Seurat tarzı bir sadelikle resmetmek beni çok eğlendirdi.  Düz renk tonlarında, ancak kabaca fırçalanmış; duvarlar soluk leylak, zemin kırık ve soluk kırmızı, sandalyeler ve yatak krom sarısı, yatak örtüsü kan kırmızısı, yastıklar ve çarşaf soluk limon yeşili, tuvalet önündeki masa turuncu, lavabo kapısı mavi, pencere yeşil. Çok farklı tonlarla tam bir sükûnet ifade etmek istedim.” diyordu. 

Eser, sanatçı için rahatlamayı ve huzuru ifade etse de, bizim gözümüzde bu tuval farklı duygu ve hisler çağrıştırmaktadır. Keskin bir şekilde uzaklaşan perspektifin bir kısım sanatseverde yoğun şekilde hissettirdiği negatif enerji, istikrarsızlık ve kargaşa kendini açıkça belli ediyor.

Yatak Odası Resminin Kökeni (TARİHÇE)

“Arles’teki Yatak Odası” Van Gogh The Bedroom Farklı Çizim ve İllüstrasyonlar